Συγγραφέας

Ψαρρά Αγγέλικα

Τίτλος

Φονικές όψεις της έμφυλης βίας. Μια πρόταση συνομιλίας

Συλλογικός τόμος

Κουήρ Πολιτική, Δημόσια Μνήμη. 30 Κείμενα για τον Ζακ, εισαγωγή – επιμέλεια Αθηνά Αθανασίου, Γρηγόρης Γκουγκούσης, Δημήτρης Παπανικολάου

Έκδοση

Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ

Σελίδες

59-66

Έτος

2020

Σύνδεσμος

https://rosalux.gr/publication/kouir-politiki-dimosia-mnimi/

Περίληψη

«Κατέληξε, τελικά, ο ληστής της Ομόνοιας»: Την τηλεοπτική αναγγελία του θανάτου του Ζακ Κωστόπουλου μας τη θύμισε προ καιρού ο Δημήτρης Παπανικολάου σε κείμενό του στην Εφημερίδα των Συντακτών (2019). «Άγνωστο παραμένει αν, αρχικά, είχε δεχτεί»: άλλες έξι λέξεις, στριμωγμένες σε παρένθεση αυτή τη φορά, σε ένα από τα πρώτα ρεπορτάζ για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη. Τις διέσωσαν σε άρθρο τους η Ντίνα Δασκαλοπούλου και η Αφροδίτη Τζιαντζή, και πάλι στην Εφημερίδα των Συντακτών (2018). Σκέφτομαι ότι κατά έναν παράδοξο τρόπο στις δύο αυτές φράσεις θα μπορούσε να συνοψιστεί το διάστημα που μεσολάβησε από τις δύο δολοφονίες. Σε δύο φράσεις. Και κυρίως, σε δύο κατά τα λοιπά αθώα επιρρήματα: Σε ένα αρχικά, που προδικάζει, αθωώνοντάς το, το αναπότρεπτο και ως εκ τούτου απενοχοποιημένο τελικά. Γιατί, όσο κι αν στη συνέχεια μεταποιήθηκαν, μεταμφιέστηκαν ή ευπρεπίστηκαν, οι λέξεις αυτές οργάνωσαν υπόρρητα τους
λόγους που επιχείρησαν να αποδώσουν στα συγκεκριμένα εγκλήματα νοήματα ικανά να δυσχεράνουν την εγγραφή τους σε μια δημόσια συζήτηση για τη βία: βία έμφυλη, ρατσιστική, κρατική. Σκληρός πυρήνας όσων σχετικών ακούστηκαν και γράφτηκαν, οι δύο αυτές φράσεις δοκίμασαν έτσι και να εμποδίσουν μια συλλογική διεργασία πένθους προσανατολισμένη στην πολιτική πραγμάτευση της απώλειας. (Απόσπασμα του κειμένου)

Λέξεις-Κλειδιά (Συγγραφέα)

Ετικέτες

Δημόσιος λόγος, ΜΜΕ, έμφυλες αναπαραστάσεις, γυναικοκτονία

Επιστημονικό Πεδίο

Παρατηρήσεις

Βιβλιογραφικές Αναφορές

Ψαρρά, Α. (2020). Φονικές όψεις της έμφυλης βίας. Μια πρόταση συνομιλίας. . Στο Αθανασίου, Α., Γκουγκούσης, Γ., Παπανικολάου, Δ. (Επιμ.) Κουήρ Πολιτική, Δημόσια Μνήμη. 30 Κείμενα για τον Ζακ. Αθήνα: Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, σ. 59-66.